بازی برای کودک، وسیله‌ای طـبیعی اسـت. البته بـا این هدف که بتواند خویشتن و ویژگی های درون خود را بشناسد و به آن عمل کند. در بازی درمانی به کودک فـرصت داده می‌شود تا احساسات آزاردهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بـروز دهـد و آن ها را به نمایش بگذارد. درست مانند آن که افراد بزرگسال با سخن گفتن، مشکلات خود را بیان می‌کنند.
بازی وسـیله‌ای طـبیعی برای ابراز احساس و عاطف? کودکان است. آن ها از طریق بازی، فرصتی می‌یابند تا احـساس های درونـی خـود را که ناشی از تنشها، ناکامی ها، ناامنی ها، پرخاشگری ها،ترس ها،آشفتگی ها و سردرگمی ها است، به نمایش بگذارند.
می‌دانیم کـه کودک نیز مانند بزرگسال نیاز دارد تا از تنش هایی که توسط محدودیت های محیطی به او تـحمیل می‌شود، رهایی یابد. بـازی بـه او فرصت می‌دهد که احساسات خود را به طریقی قابل قبول در اجتماع بیان کند، انرژی تحت‌فشار خود را به طریقی بیرون بریزد، کدورت درونی خود را بزداید، و نیازها و تمایلات برآورده نشد? خود را عرضه کند.
بـازی وسیل? طبیعی کودک برای بیان خود است. موقعیتی است که به کودک داده می‌شود تا مشکلات خود را عرضه کند. بسیاری از دردها و نابسامانی های رفتاری کودکان از راه بازی تسکین می‌یابد و کودک از طریق بازی فـرصتی بـه دست می‌آورد تا خشم خود را مثلا از راه به زمین کوبیدن عروسکش اعلام کند.
به طور کلی، بازی و حرکت از عوامل اطمینان هستند و کودکان از طریق آن، با محیط مأنوس می‌شوند و احساس امنیت می‌کنند.
بازدید امروز: 10
بازدید دیروز: 1
کل بازدیدها: 6204